Warto przeczytać
Wzrastanie do samodzielności zaczyna się właściwie w momencie narodzin. Dziecko przechodzi kolejne etapy rozwoju po to, aby stać się sprawczym i odpowiedzialnym dorosłym. Czy jako rodzice uczymy samowystarczalności czy też naszym zadaniem jest po prostu nie przeszkadzać?
Przed państwem bohater dzisiejszych refleksji: samodzielność.
Zastanów się co chcesz osiągnąć?
Rodzice, którzy chcą uczyć dziecko samodzielności, muszą odpowiedzieć sobie na pytanie, na co będą zwracać większą uwagę: na błędy czy na mocne strony swojego potomka. Co będzie dla nich istotniejsze: pomyłki czy osiągnięcia? Postawa rodziców buduje klimat, który sprzyja samodzielności lub ją ogranicza i wybór tego, co będzie w rodzicielskim nastawieniu dominować, jest bardzo istotny.
Jeżeli nasza uważność będzie koncentrować się na pomyłkach i niedociągnięciach, jeżeli to do nich będziemy się stale odnosić, to osłabimy naturalną gotowość dziecka do uczenia się. Wzmocnimy w nim obojętność lub lęk przed nowymi wyzwaniami. Jeżeli natomiast w naszej postawie będzie dominowało spokojne spojrzenie na błędy dziecka i otwartość na jego uczenie się, eksperymentowanie i poszukiwanie – będziemy pomocni. Dziecko, rozwijając się w poczuciu, że ma prawo się mylić i działać nieporadnie, stanie się spokojniejsze i odważniejsze. Nie będzie koncentrować się na rzeczywistych lub przewidywanych porażkach, lecz na działaniu.
- Szczegóły
- Norbert Garecki
- Odsłon: 291
Emocje dziecka, czyli dlaczego Gucio się złości?
Autor: Pedagogika Specjalna - portal dla nauczycieli
„Sposób, w jaki mówimy do naszych dzieci, staje się ich wewnętrznym głosem”
Peggy O’Mara
W pogoni za rozwojem intelektualnym naszych dzieci, często zapominamy o tym, jak ważne jest dbanie o sferę ich życia uczuciowego. Umiejętność rozpoznawania emocji, nazywania ich i wyrażania w społecznie akceptowany sposób, ma nieprzecenioną wartość – stanowi podstawę prawidłowego emocjonalnego rozwoju człowieka. Od tego, czy mały człowiek będzie potrafił radzić sobie z całą gamą emocji, zależeć będzie w przyszłości jego poczucie wartości, zaufanie do siebie, zdolność nawiązywania relacji z innymi ludźmi oraz rozumienie ich.
Praktycznie od momentu narodzin dziecko przejawia podstawowe emocje, takie jak: radość, strach, wstręt, niepokój. Sfera emocjonalna człowieka rozwija się przez całe życie. Wraz z rozwojem układu nerwowego i funkcji poznawczych, dziecko doświadcza coraz większej ilości różnorodnych oraz bardziej złożonych emocji. Pełen rozwój sfery emocjonalnej wymaga jednak czasu. Dorośli muszą więc wiedzieć, czego w aspekcie emocjonalności można od dziecka oczekiwać na danym etapie rozwoju, a na co jeszcze należy poczekać.
Zawsze należy pamiętać, że wszystkie uczucia są ważne, niezależnie od wieku osoby, której one dotyczą.
- Szczegóły
- Norbert Garecki
- Odsłon: 666
„TO CO DZIECKO MOŻE ZROBIĆ DZISIAJ Z POMOCĄ,
JUTRO BĘDZIE W STANIE ZROBIĆ SAMO”
- Lew Wygotski
Drodzy Rodzice,
W życiu każdego dziecka przychodzi moment, kiedy rozpoczyna ono swoją przygodę z przedszkolem. Naturalnym środowiskiem dziecka jest bowiem dom rodzinny, w którym czuje się bezpiecznie i spędza w nim najwięcej czasu.
Wejście w środowisko przedszkolne to duża zmiana w życiu dziecka. Wymaga ona zatem odpowiedniego przygotowania oraz nastawienia wychowanka do roli przedszkolaka. Adaptacja dziecka jest procesem przystosowania dziecka do nowej, całkiem odmiennej rzeczywistości przedszkolnej. Warto pamiętać, iż proces ten nie dotyczy tylko dziecka, ale całej Waszej rodziny. Przygotowując zatem swoją pociechę należy uzbroić się w dużą dozę spokoju, cierpliwości oraz zrozumienia.
- Szczegóły
- Norbert Garecki
- Odsłon: 558